betty

Robie porzadki w moim zyciu. Juz od lutego robie te porzadki, ale caly czas mam wrazenie, ze to co juz ulozylam zmienia miejsce. I znowu robie sie jakis chaotyczny misz-masz, a ja pogubiona w tym wszystkim probuje poskladac to do kupy, posklejac, zeby jakos sie trzymalo.

Wlasciwie to nie wiem co jest tego przyczyna. Ale zauwazam rozne dziwne zachowania, jakie kiedys byly mi obce. Stoje z boku. Wszystko sledze z pozycji obserwatora, kogos kto w niczym nie uczestniczy. Wydarzenia ocieraja sie o mnie, delikatnie owiewaja mi twarz, ale chwile pozniej juz ich nie pamietam. Nie skupiam sie na nich. Odchodze swoja droga, nie do konca wiedzac dokad ta droga prowadzi i dlaczego ja wybralam.

Trudno to wszystko nazwac. Staram sie te stany wyrzucac z siebie, przelewac je na bloga, na kartke, na mejle.

Ale one wracaja. Codziennie budze sie rano i zanim zaczne marsz przez dzien, nasluchuje czy ktos nie nadchodzi. Czy nie nadchodzi ktos kto pomoze mi sie z tego wszystkiego wyplatac. Bo co sie stanie, jesli przegapie ten moment?

Nie bedzie mnie przez kilka dni. Mam do zalatwienia pewna niemila rzecz w pewnym miejscu. Ale wroce. Wroce szybciej niz ktokolwiek to dostrzeze.

Kiedy sie juz calkiem zmeczysz i powieki zaczna ci opadac, pomysl sobie jak to jest dobrze byc tym, kim jestes teraz. Jak to dobrze czuc wiatr we wlosach i promienie slonca na skorze. Jak to wspaniale, ze mozesz czuc te wszystkie banalnosci swiata na sobie. I wtedy usmiechnij sie w srodku do siebie. Bo nawet to, co juz nie wroci, bylo piekne i nie warto za tym tesknic. Warto trzepnac sie w tylek i robic coraz dluzsze kroki, ktore zbliza cie do spelnienia marzen, a oddala od zlych, bezuzytecznych chwil. Nawet jesli nie wiesz co bedzie za rok, nawet jesli tylko tego sie domyslasz, nic nie jest pewne. Czasem jeden glupi telefon moze zachwiac w posadach caly twoj swiat. Czasem jeden cholerny upadek pozwoli ci sie podniesc i stnac tak prosto jak jeszcze nigdy nie stanales.

Bo, prosze Panstwa, zbyt duzy w nas instynkt samozachowawczy, aby zwracac uwage na drobne potkniecia. Zbyt wielka mamy misje na swiecie, aby pozwolic sobie na bezczynne tkwienie w jednym miejscu. Nawet jesli bedzie trzeba zawracac rzeke kijem... to poszukajmy sobie jak najgrubszego kija.

Amen.

Czarny typ jest inteligentny, ambitny, szarmancki, rozmowny, mily, troche tajemniczy, szalony i po przejsciach. Wydawaloby sie, ze jest idealnym facetem na cale zycie. Tylko, ze takie osoby jak ja - z popapranym zyciorysem i niepewna przyszloscia nie za bardzo maja ochote i mozliwosci wiazac sie z kimkolwiek.. Poza tym nie wiem czy troche nie pozowal. Wiem za to, ze chcial mnie zaciagnac do siebie. Nie wiem dlaczego faceci nie wiedza, ze jesli kobiecie jasno przedstawia sie swoje plany, to jej od razu przechodzi ochota na jakikolwiek seks. Mnie przeszla, gdy po milej kolacji i nienerwowej rozmowie, dostrzeglam blysk w jego oku. Teraz on bedzie sie bawil w zdobywce (ach to samcze ego!), a ja mam przed nim uciekac..:)

Ale wieczor nalezal do najbardziej pozytywnych wieczorow jakie ostatnimi czasy spedzilam. Obiecalam mu, ze zadzwonie do niego w ciagu najblizszych dni. Zadzwonie. Nie mam nic do stracenia:)

Czarny typ troche zbladl w cieniu swiec. Ale mozliwe, ze czarne typy zaczna mi sie podobac:)